Doktorzy Honoris Causa

Rektor Politechniki w latach 1959-65

Wacław Sakwa urodził się 28 kwietnia 1919 roku w województwie poznańskim. Szkołę średnią ukończył w Łodzi, a studia wyższe w Akademii Górniczo-Hutniczej - Wydział Hutniczy, w 1948 roku. W okresie okupacji pracował w Łodzi, w firmie budowlanej, na różnych budowach, a następnie w centralnych warsztatach tegoż przedsiębiorstwa. W latach był zatrudniony w charakterze inspektora technicznego w Zjednoczeniu Przemysłu Odlewniczego w Krakowie, skąd został przeniesiony przez Ministerstwo Przemysłu i Handlu na stanowisko dyrektora technicznego do Huty Blachownia koło Częstochowy, gdzie pracował 6 lat.

Od chwili powołania wyższej Szkoły Inżynierskiej w Częstochowie w 1949 roku podjął w niej pracę na stanowisku profesora kontraktowego i kierownika Katedry Technologii Metali. W 1950 roku Ministerstwo Oświaty powierzyło mu organizację Wydziału Metalurgicznego, którego był dziekanem przez 6 lat. W tym czasie zorganizował Katedrę Odlewnictwa, której był kierownikiem do końca zatrudnienia etatowego na Politechnice Częstochowskiej. Na podstawie Uchwały CKK z 27 maja 1955 r. uzyskał tytuł docenta. W drodze konkursu został wybrany na kierownika Katedry Politechniki Śląskiej w 1959 roku. Funkcję tę pełnił, kierując jednoczenie Katedrą Odlewnictwa Politechniki Częstochowskiej.

W 1959 roku został wybrany na rektora Politechniki Częstochowskiej. (Godność tę piastował przez dwie kadencje, tj. do 1965 roku, przyczyniając się do znacznego rozwoju kadry naukowej Uczelni i umocnienia pozycji Politechniki Częstochowskiej w gronie wyższych uczelni technicznych. W 1962 roku Rada Państwa nadała mu tytuł naukowy profesora nadzwyczajnego, a w 1968 roku tytuł profesora zwyczajnego.

Dowodem uznania w świecie nauki było nadanie profesorowi Sakwie w 1971 r. godności członka korespondenta Polskiej Akademii Nauk. Z dniem 1 października 1965 roku Ministerstwo Szkolnictwa Wyższego przeniosło go, na jego własną próbę, na Politechnikę Śląską. W zakresie badań naukowych profesor Sakwa koncentrował swoje zainteresowania na żeliwie wysokojakościowym, procesach krystalizacji metali oraz tworzyw odpornych na ścieranie. W ramach swojej specjalności był twórcą i organizatorem szkoły naukowej, cieszącej się krajowym i międzynarodowym uznaniem. W dorobku naukowym posiadał 350 patentów, ponad 300 publikacji, w tym 16 książek i skryptów, 30 publikacji zagranicznych, 50 referatów na konferencjach krajowych i zagranicznych, 17 wypromowanych doktorów oraz 5 doktorów habilitowanych. Profesor Sakwa aktywnie działał w licznych organizacjach sterujących nauką polską.

Był członkiem Rady Głównej resortu nauki i szkolnictwa wyższego, członkiem Centralnej Komisji Kwalifikacyjnej, członkiem Prezydium Komitetu Hutnictwa PAN, przewodniczącym Komisji Odlewnictwa Oddziału PAN w Katowicach, członkiem Komitetu Nagród Państwowych, członkiem Zarządu Głównego NOT, prezesem STOP, prezydentem Międzynarodowej Organizacji Odlewniczej CIATF w Zurichu. Za swoje osiągnięcia naukowe i organizatorskie otrzymał wiele odznaczeń i wyróżnień, m.in.: Order Sztandaru Pracy, Krzyż Komandorski i Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, Medal Komisji Edukacji Narodowej, nagrodę państwową I stopnia, odznaczenia wojewódzkie, liczne nagrody ministerialne i NOT-u. Profesor Sakwa najwyższą godność akademicką - doktorat honoris causa Politechniki Częstochowskiej - otrzymał 31 maja 1985 roku, a Politechniki Śląskiej w 1986 roku.

W 1988 roku profesor Sakwa przekazał Politechnice Częstochowskiej swój bogaty zbiór odlewów artystycznych, dzięki któremu za sprawą prof. Zbigniewa Piłkowskiego powstała Galeria Sztuki Odlewniczej im. prof. Wacława Sakwy, otwarta w 1996 roku. Prof. dr inż. Wacław Sakwa zmarł w Katowicach 4 kwietnia 1992 roku.