Doktorzy Honoris Causa

Czesław Woźniak, profesor zwyczajny nauk matematycznych, kończy w bieżącym roku 76 lat. Głównym nurtem jego działalności naukowej jest analiza powiązań struktur matematycznych z problemami fizycznymi o znaczeniu inżynierskim.
 
Początek jego działalności naukowej przypada na okres zatrudnienia w Politechnice Śląskiej (lata 1956-1963), gdzie w 1961 roku uzyskuje stopień doktora nauk technicznych, a w 1962 roku doktora habilitowanego. Pracując na uczelni technicznej, utrzymywał ścisły kontakt naukowy ze środowiskiem matematycznym, istotną rolę odegrał tutaj profesor Stanisław Gołąb z Uniwersytetu Jagiellońskiego, autor znanej monografii z rachunku tensorowego. Propagowanie rachunku tensorowego w zagadnieniach mechaniki stało się wtedy punktem wyjścia działalności naukowej Czesława Woźniaka. Jego rozprawa habilitacyjna pt. Równania agregatowe teorii powłok cienkich, a następnie wydana w 1966 roku monografia Nieliniowa teoria powłok są dowodem tej działalności.
 
W 1964 roku Czesław Woźniak objął stanowisko kierownika Katedry Mechaniki Budowli Politechniki Łódzkiej. Formułuje on wtedy tzw. teorię ośrodków włóknistych jako modeli matematycznych struktur siatkowych o regularnej budowie. Kilkadziesiąt publikacji z tego zakresu stało się podstawą opracowania przez niego monografii pt. Siatkowe dźwigary powierzchniowewydanej w 1970 roku. Równolegle do tego nurtu badawczego Czesław Woźniak w monografii Dynamika ciał odkształcalnychsformułował nowe nielokalne podejście wariacyjne do analizy ośrodków ciągłych z mikrostrukturą. Wymieniona działalność jest wyraźnie zauważona w środowisku naukowym z zakresu mechaniki w Polsce, czego wyrazem było przyznanie jej autorowi nagród Polskiej Akademii Nauk im. M.T. Hubera (1966), F. Jasińskiego (1970) oraz zespołowej nagrody państwowej (1974).
 
W 1966 roku rozpoczął pracę na Wydziale Matematyki i Fizyki Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie pracował aż do 1988 roku, uzyskując w roku 1977 tytuł profesora zwyczajnego nauk matematycznych. Pełnił funkcję kierownika Zakładu Mechaniki Ciała Stałego w Instytucie Mechaniki (1969-1988) oraz dyrektora tego Instytutu w latach 1984-1988. W jego działalności naukowej można w tym okresie wyróżnić trzy kierunki. Pierwszy z nich ma charakter czysto teoretyczny, który jak się wydaje, jest pierwszym w literaturze światowej zastosowaniem metod analizy niestandardowej w mechanice. Drugi kierunek badawczy prowadzi do sformułowania przez Czesława Woźniaka ogólnej teorii ośrodków ciągłych z tzw. więzami modelowymi. Kierunek ten zjednoczył ogólną mechanikę ciała stałego z różnymi działami mechaniki konstrukcji, takimi jak teorie powłok, płyt i prętów, oraz nadał znanej numerycznej metodzie elementów skończonych strukturę pewnej teorii.
 
Podsumowaniem tej działalności są monografie Czesława Woźniaka i Michała Kleibera Nieliniowa mechanika konstrukcji(1982) oraz Nonlinear Mechanics of Stuctures (1991). Trzeci kierunek badawczy to tzw. metoda parametrów mikrolokalnych, która stanowi podstawę formułowania makroskopowych modeli matematycznych pewnych struktur materialnych periodycznie niejednorodnych (kompozytów oraz laminatów). Warto zaznaczyć, że ten kierunek jest rozwijany aż do dnia dzisiejszego. Zasługi profesora Czesława Woźniaka w tej dziedzinie były wielokrotnie wyróżniane Nagrodami Ministra (1967, 1970, 1973, 1983, 1990). W 1986 roku Czesław Woźniak podjął pracę w IPPT PAN, gdzie m. in. prowadził samodzielną grupę badawczą w zakresie teorii kompozytów. Współpracując z grupą osób z różnych uczelni w Polsce, sformułował nowe podejście do modelowania matematycznego struktur materialnych mikroperiodycznie niejednorodnych. Sformułowana metoda, zwana metodą tolerancyjnego uśredniania, w przeciwieństwie do ogólnie znanej metody homogenizacji, wykorzystuje pewne przesłanki o charakterze fizycznym związane z matematycznym sensem terminu tolerancja.
 
Po ośmiu latach pracy w IPPT PAN Czesław Woźniak powrócił do pracy ze studentami, tym razem w Politechnice Częstochowskiej. Utrzymuje w dalszym ciągu ścisłą współpracę z pracownikami nauki Politechniki Łódzkiej, Uniwersytetu Warszawskiego, Politechniki Wrocławskiej, Politechniki Śląskiej oraz SGGW w Warszawie kontynuując działalność naukową w zakresie modelowania tolerancyjnego struktur mikroperiodycznych, czego efektem jest m.in. wydana w 2000 roku monografia Czesława Woźniaka i Ewarysta Wierzbickiego pt. Averaging Techniques in Thermomechnics of Composite Solids. Tolerance Averaging versus Homogenization.
W 2001 roku profesor Czesław Woźniak przeszedł na emeryturę, jednak w dalszym ciągu prowadził zajęcia ze studentami i doktorantami w Politechnice Częstochowskiej i Politechnice Łódzkiej. W tym okresie tolerancyjne podejście do modelowania struktur mikroperiodycznych zostaje łatwo uogólnione przez Profesora na zagadnienia modelowania matematycznego ośrodków z funkcjonalną gradacją własności efektywnych (FGM, Functionally Graded Materials). Tematyka ta jest kontynuowana aż do chwili obecnej.
 
Niezależnie od pracy na uczelniach w Polsce, profesor Czesław Woźniak utrzymuje także międzynarodową współpracę naukową, prowadząc w okresie całej swojej działalności wykłady i seminaria w uniwersytetach w Niemczech, we Włoszech i w Wielkiej Brytanii, a także biorąc udział w spotkaniach naukowych we Francji, Szwecji, Chinach i Japonii.
 
Uchwałą z dnia 28 lutego 2007 roku Senat Politechniki Częstochowskiej, w uznaniu zasług za osiągnięcia w zakresie rozwoju i zastosowań metod matematycznych w mechanice, nadał profesorowi Czesławowi Woźniakowi tytuł Doktora Honoris Causa Politechniki Częstochowskiej. Uroczysta promocja odbyła się 13 czerwca 2007 roku.

Profesor Czesław Woźniak zmarł 14 grudnia 2015 r.